Ook uit de peiling van deze week is op te maken dat we toch in een andere fase zijn terecht gekomen electoraal gezien dan in de periode eind maart-begin augustus. De forse electorale kracht van de VVD is aan het afnemen. En bij de oppositiepartijen zien we de PVV steeds sterker worden. Door de daling van 1 bij de VVD staat die partij nu op 31 zetels en door een stijging van 2 bij de PVV staat die partij nu op 23.

Bij de regeringspartijen zien we ook dat het CDA nu teruggevallen is naar 14 zetels. Half juli was dat nog 17. Van de regeringspartijen zien we deze week alleen dat de tegenpool van de PVV, D66 2 zetels stijgt. Dat heeft o.a. tot gevolg dat de PvdA een zetel daalt.

FVD heeft ook last van het aantrekken van de PVV en staat nu nog maar op 10 zetels.

Bij de kleinere partijen is de Partij voor de  Toekomst vrijwel geheel verdwenen en beweegt 50Plus rondom de kiesdeler.

De recente wijzigingen zijn goed in dit overzicht te zien.

 

Er zijn een drietal vragen gesteld n.a.v. het huwelijk van Minister Grapperhaus en het zich niet houden aan de 1,5 meter op het bordes. 30% van de Nederlanders vindt het erg dat dit gebeurd is. De overigen reageren gematigder. 42% vindt dat hij zijn geloofwaardigheid heeft verloren als hij anderen waarschuwt zich aan de maatregelen te houden. 25% vindt dat hij nu zou moeten aftreden.

Om de verschillen te laten zien naar electorale voorkeur geven we de grafiek met de antwoorden rondom zijn geloofwaardigheid.

Dit patroon van deze tabel zien we vaker terug in de afgelopen maanden. Het laat vooral zien waar op dit moment het probleem zit t.a.v. de electorale positionering van GroenLinks en de PvdA. Ten aanzien van het beleid t.a.v de bestrijding van het Coronavirus zitten de meeste kiezers van PvdA en GroenLinks op de lijn van de regering. En zolang dat onderwerp de boventoon voert kunnen die partijen niet aan electorale kracht winnen.

De PVV lijkt als enige partij electoraal zich wat los te maken van de Corona-crisis.

De grote vraag naar de verkiezingen toe zal zijn of de economische en sociale gevolgen van deze crisis de boventoon gaan voeren of dat de zorgen onder een groot deel van de bevolking over de gevolgen voor de eigen gezondheid van deze crisis blijft aanhouden of niet.

Het zou me niets verbazen als bij de verkiezingen van 17 maart net zoals die van de Tweede Kamer in 2017 (Turkse minister in Rotterdam) en de Provinciale Staten in 2019 (aanslag op tram in Utrecht) gebeurtenissen heel kort voor die verkiezingen een forse invloed zullen hebben op de einduitslag.